“Yavaşlığın düzeyi anının yoğunluğuyla doğru orantılıdır; hızın düzeyi unutmanın yoğunluğuyla doğru orantılıdır. Yavaşlık ile anımsama, hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır. Bir şey anımsamak isteyen kimse yürüyüşünü yavaşlatır.
Mekânlarla iç içe oluşumuz, hayatımızın onların içerisinde geçmesinden ibaret olmayıp ilişkinin etkileme ve benzeşme-bütünleşme kavramları ile tanımlamayabileceğimiz mekân - ruh dünyamız arasında da çok sıkı bir bağını görünür kılmıştır. Mekânlar
Edirne’deki II. Beyazıt Darüşşifasının mekân anlamında müzikle tedaviye sunduğu katkı dikkate değerdir. Bu mekânın müzikle ilişkisini ve tedaviye katkısını anlayabilmek için öncelikle müzik ve mimari ilişkisinin tarihçesine değinmemiz gerekir. Müzikte
Herhangi bir hizmetin verilmesinden söz edilirken hemen daima “uygun mekân” ve “uygun zaman”dan bahsedilir. Mekânlar, içinde yaşamış olanlar ve yaşayanlarla anlam kazanır. Uzay, inanlarla, eylemlerle nesnelerle ve temsil ettikleriyle “mekân”
Mekân aslen Arapça bir kelimedir ve çeşitli anlamlara gelmektedir. Yer, mahal, cây, durulan yer, oturulan yer bunlardan bazılarıdır. İkametgâh ve makam anlamına da gelir. Mimarlık sözlüğünde ise “İnsanı çevreden belli
Mekân ve psikoloji üzerine düşünmeye başladığımda zihnimde birbiriyle doğrudan bağlantılı olmayan bir yığın düşünce adacığı oluştu. Bir tarafta mekân algısının benlik algımızla ilişkisine dair fikirler, bir tarafta şairlerin kendilerine özgü
Mekânı ilk bakışta, içinde eylemlerimizi sürdürdüğümüz boşluktan ibaret olarak görebiliriz. İnsanın kavramakta zorlandığı evrensel boşluktan kendini ayırarak algılayabildiği ve kendini içine ait olarak gördüğü sınırlı bir hacimdir bir bakıma. Mekân sınırlı
“O ki ölümü ve dirimi takdir edip yarattı.” (Mülk suresi, 2. Ayet) Floransa’ya, Rönesans’ın doğum yerine gittiğimizde aylardan Marttı ve sürekli yağmur yağıyordu. Kışın kasveti henüz dağılmamış, baharın renkli neşesi
“Beş dakika sonra hastaneden çıkıyorum. Son not: Bu odada başkaları inleyecekler. Onları şimdiden gayet iyi tanıyorum. Üstümden çıkarıp yatağa attığım robdöşambr içinde, ebediyen aynı insan bulunacak: Hasta.”(Peyami Safa, Dokuzuncu Hariciye
Bezmialem Valide Sultan (1807-2 Mayıs 1853 Pazartesi) II. Mahmud’un eşi ve 16 yaşında tahta çıkan Abdülmecid’in annesidir. Osmanlı tarihinin eserleriyle en tanınmış, fakat hakkında bilinenlerin çok sınırlı kaldığı valide sultanlarındandır.