Hekimlik zor iş. Olunması da, uygulanması da, sürdürülmesi de zor… Bunun için yeterli bir zekâ, kuvvetli bir hafıza, uzun bir eğitim, sürekli kendini yenileme, sonsuz bir sabır, gayret ve ömrünü
Diyalog deyip geçmemek lazım; bazen en sevinçlisi, bazen en hüzünlüsü, bazen en zoru, bazen de en komiğidir hasta ile hekimin ya da hekimle hasta yakınının konuşması! Tanı koymadır, terapidir, haberdir,
Bir mail geldi, SD’yi yıllardır istikrarlı ve başarılı bir şekilde koordine eden sevgili Ömer Çakkal’dan. “Doktor-hasta ilişkilerinde dezenformasyonla ilgili anekdotlar bağlamında bir yazı hazırlayabilir misiniz?” diyordu. Beni cezp etmek için olsa gerek (!)
Böyle bir konuyu işlemek, üstelik editör biraz da mizah katmamı istiyor! Gerçekten zor. Niçin mi? Anlatayım… Aslında çok da yabancısı değilim bu Türk Tabipler Birliği’nin (TTB)... Nihayetinde, temsil ettiği meslek
Bir telefon ziliyle başladı hikâye… Yer Mengen, saat gecenin on biri idi. Bir zamanlar siyasette “864 Rakımlı Tepe” diye anılan yerin “657’liler için 1 numara”sının ismi gözüktü telefonumun ekranında. -
Bana dediler ki “aşırı sağlık talebinin yönetimi konusunda bir dosya hazırlıyoruz, bağlamını kendinizin belirleyeceğiniz bir makale de siz yazar mısınız?” Olur desem bir türlü, olmaz desem bir türlü. Yani şimdi
Geçenlerde Samsun Tabip Odası sağlık sistemi ile ilgili bir sempozyum düzenlemişti. Bana da “iş güvenliği ve meslek etiği” başlığıyla bir konu vermişlerdi. “Tam gün yasası, sağlıkta dönüşüm, yeni sağlık sistemi”